De TV-spot toont een man die in een stilstaande wagen het gepromote blad aan het lezen is. Hij kijkt even op en ziet een hond die in een harnas aan een drone hangt voorbijkomen aan het autoraam.
Een vrouw stapt in aan de passagierszijde en de man zegt: “Seg, weet ge wat ik nu gezien heb?”. Hij toont het blad waarin hij aan het lezen is aan de vrouw, die reageert: “Dat is straf.”. Intussen vliegt de drone met de hond voorbij op de achtergrond.
Voice-over terwijl de man en de vrouw samen in het blad kijken: “Zoveel verhalen. Zoveel emoties. Dag Allemaal. Zoveel te vertellen.”.
De klager deelde mee dat in de spot een hond aan een drone in de lucht wordt gehangen. Hij vindt dit geen goed voorbeeld en zeker niet kunnen.
De adverteerder deelde mee dat de spot kadert in de baseline “Zoveel te vertellen”, en beoogt te illustreren dat de lezer dermate kan opgaan in de verhalen en de emoties die het lezen van het blad oproept, dat hij even helemaal kan ontsnappen uit de werkelijkheid.
Vandaar dat de keuze viel op een “vliegende hond”, zonder twijfel een onwaarschijnlijke situatie waar elke mens in normale omstandigheden van onder de indruk zou zijn. Het absurde en onwaarschijnlijke is zo duidelijk dat de adverteerder meent dat de gemiddelde consument onmiddellijk begrijpt dat dit geen registratie is van een werkelijke situatie. Door de duidelijk absurde situatie zal de kijker er niet toe aangezet worden om dergelijke situaties en deze manier van omgaan met honden normaal te vinden of te kopiëren.
Bij de opname van de reclamespot viel de keuze op een hond die getraind is om dit soort van situaties goed aan te kunnen. Een andere hond zou beginnen spartelen in het harnas, maar deze hond was duidelijk niet aan het afzien of in paniek. Hij was overigens ook niet echt met een drone aan het vliegen. De drone waaraan hij hangt, hing zelf aan een kraantje en bewoog heel langzaam en zacht aan de hand van dat kraantje. De wieken van de drone draaiden dus niet tijdens de opnames. Deze werden achteraf in postproductie toegevoegd en de draden van de drone naar de kraan verwijderd. Er is volgens de adverteerder dan ook geen sprake van enig dierenleed of dierenmishandeling, noch tijdens de productie, noch in de spot zelf.
De Jury heeft vastgesteld dat de Tv-spot een man toont die in een stilstaande wagen het gepromote blad aan het lezen is. Hij ziet een hond die in een harnas aan een drone hangt voorbijkomen aan het autoraam. Wanneer hij aan een vrouw die instapt vraagt of zij weet wat hij nu gezien heeft, blijkt dat hij het niet wil hebben over de “vliegende hond” maar over een artikel uit het blad in kwestie.
Volgens de Jury toont de spot een duidelijk fictieve scène die niet aanzet tot onrespectvol gedrag ten aanzien van dieren, maar slechts beoogt om aan de hand van een absurde en irrealistische situatie te illustreren dat de inhoud van het blad de lezer volledig absorbeert.
Bovendien heeft de Jury er ingevolge het antwoord van de adverteerder nota van genomen dat bij de opname van de Tv-spot de drone met de hond niet echt aan het vliegen was, maar aan een langzaam bewegend kraantje hing, waarbij de draaiende wieken van de drone achteraf aan de beelden werden toegevoegd en dat de getrainde hond in kwestie niet in een oncomfortabele of gevaarlijke situatie geplaatst werd.
Gelet op het voorgaande, is de Jury van oordeel dat de reclame niet getuigt van een gebrek aan een behoorlijk maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef in hoofde van de adverteerder.
Bij gebreke aan inbreuken op wettelijke of zelfdisciplinaire bepalingen, heeft de Jury derhalve gemeend geen opmerkingen te moeten formuleren op dit punt.
Aangezien geen hoger beroep werd ingesteld, werd dit dossier afgesloten.
Barastraat 175, 1070, Brussel, Belgie.
E-mail: info@jep.be
Tel: +32 2 502 70 70
