Volgens de klager banaliseert deze reclame diefstal ten aanzien van jongeren.
De adverteerder betreurt het dat zijn radiospot letterlijk geïnterpreteerd werd daar hij absoluut niet de bedoeling heeft om verwerpelijke handelingen zoals diefstal te banaliseren.
Het doel van de campagne is om op een ludieke manier te vertellen dat men met slechts 1 euro reeds een Presto kan kopen. In het ruimere kader van de campagne (vijf verschillende radiospots) heeft hij verschillende situaties gecreëerd waarin een stuk van 1 euro een beslissende rol speelt.
De “tone of voice” van de radiospots evenals de overdrijving van de personages die bereid zijn om de meest bizarre dingen te doen om een stuk van 1 euro te verkrijgen – wat telkens tot absurde situaties leidt – staan volgens hem toe om duidelijk vast te stellen dat het gaat om een lichtvoetige grap en zeker niet om een banalisering van diefstal.
Volgens de adverteerder heeft deze radiospot een lichtvoetig en vermakelijk onderwerp.
De Jury heeft vastgesteld dat de radiospot een man naar voor brengt die een voetbalstadion doorkruist zonder kleren om het stuk van één euro te gaan halen dat de scheidsrechter gebruikt om te tossen.
Ingevolge het antwoord van de adverteerder heeft de Jury er nota van genomen dat de spot in kwestie, die deel uitmaakt van een ruimere campagne, aldus op een ludieke manier beoogt te illustreren dat men met slechts één euro reeds een Presto krasbiljet kan kopen.
Rekening houdend met de absurditeit van de handeling in kwestie en met de realisatie van de spot op een lichtvoetige en overdreven toon, is de Jury van mening dat deze humoristische reclame niet van aard is om een laakbaar gedrag te banaliseren.
Zij is derhalve van oordeel dat deze reclame niet getuigt van een gebrek aan een behoorlijk maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef.
Bij gebreke aan inbreuken op wettelijke of zelfdisciplinaire bepalingen, heeft de Jury gemeend geen opmerkingen te moeten formuleren op dit punt.
Aangezien geen hoger beroep werd ingesteld, werd dit dossier afgesloten.