Man 1: « Ici Dan Gagnon, la SWDE m’a demandé de vous passer un message. »
Man 2: « La quoi ? »
Man 1: « La Société wallonne des eaux. »
Man 2: « Pas de panique. Moi non plus je savais pas ce que ça voulait dire. »
Man 1: « Bon, apparemment, si vous déménagez et que vous ne voulez pas payer dans le vide, allez sur leur site swde.be. Ils vont vous expliquer quoi faire. Parce que, bon, payer pour de l’eau que t’utilises plus, c’est un peu comme payer une pension alimentaire à ton ex alors que tu …qu’elle… Vous voyez ce que je veux dire ? ».
De adverteerder deelde mee dat het ging om een campagne ter promotie van zijn webportaal dat als doel heeft om de contacten tussen de SWDE en haar klanten te vereenvoudigen.
Deze radiocampagne verloopt in drie spots die elk proberen, op een humoristische manier, om een situatie uit het dagelijkse leven te beschrijven waarvoor de site het leven van de klant kan vereenvoudigen en de overdracht van informatie kan versnellen: het signaleren van een verhuis (de betwiste spot), de opname van de meterstand, het melden van een incident en van een werf.
In de betwiste spot wordt de kwestie van seksisme slechts opgeroepen door de interpretatie van de klager. Op geen enkel moment wordt het geslacht van wie dan ook vermeld. Het woord “ex” betekent niet noodzakelijk dat men over een vrouw spreekt, zelfs als de spreker een man is.
In zijn beschrijving van de tekst voegt de klager woorden toe die niet uitgesproken worden: “Alors qu’il ne peut plus ...” komt niet voor in de tekst die effectief wordt uitgesproken. Deze toegevoegde woorden zijn nodig om de spot te interpreteren zoals de klager dat doet.
De humoristische kracht van de spot had voornamelijk betrekking op het verband tussen water – primair consumptiegoed – en de term “alimentaire” – die ook betrekking heeft op primaire consumptiebehoeften. Er was dus geen enkele intentie om de relatie van een koppel te vergelijken met een betalende relatie. Dit is ook enkel de interpretatie van de klager.
Tot slot herinnert de adverteerder eraan dat humor en zelfs ironie, als ze niet stigmatiserend zijn, deel uitmaken van de vrijheid van meningsuiting.
De Jury heeft vastgesteld dat de spot een vergelijking maakt tussen betalen voor water en het betalen van alimentatie.
De Jury is van mening dat de kwestie van het betalen van alimentaties op een erg lichtzinnige manier wordt behandeld in deze spot terwijl het om een ernstige problematiek en een gevoelig actueel onderwerp gaat.
De Jury heeft nota genomen van het feit dat de adverteerder melding maakt van de gebruikte humor. De Jury is niettemin van mening dat het niet betalen van alimentatie een reëel en ernstig probleem is dat zich moeilijk leent tot een humoristische aanpak in een reclameboodschap. Daarom is ze van oordeel dat het gebruik van humor in deze context ongepast is, des te meer aangezien de boodschap afkomstig is van een overheidsinstelling.
De Jury is derhalve van oordeel dat deze spot niet getuigt van een behoorlijk maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef, wat strijdig is met artikel 1, alinea 2 van de Code van de Internationale Kamer van Koophandel.
Gelet op het voorgaande, heeft de Jury de adverteerder verzocht om de reclame in kwestie te wijzigen en bij gebreke hieraan deze niet meer te verspreiden.
De adverteerder heeft bevestigd dat hij de verspreiding van de reclame heeft stopgezet.
Barastraat 175, 1070, Brussel, Belgie.
E-mail: info@jep.be
Tel: +32 2 502 70 70
