De spot toont een vrouw die door een drukke straat wandelt en men hoort de voice-over: “Hola, Bangkok. Het betere citytripke. Wat souvenirkes kopen…”.
Een straatverkoper biedt haar een product aan en men hoort de voice-over met Aziatisch accent: “Look, look, nice little tuk-tuk.”. De vrouw denkt al glimlachend na en de voice-over gaat verder: “Mwa, doe toch maar liever, jaja, dieje big one. (men ziet het verraste gezicht van de verkoper) Ja!”. De vrouw danst vervolgens naast de tuk-tuk en wordt vervoegd door Aziatische danseressen. Ze vertrekt vervolgens aan het stuur van de tuk-tuk et draait zich om al knipogend. Voice-over: “Met 2.000 euro per maand voor het leven, durf je je net iets meer te permitteren. Win for life, da’s chill for life.”.
Volgens de klaagster worden de lokale bevolking en cultuur zo stereotiep afgebeeld dat het beledigend is. Zij meent dat dit een verkeerd beeld schept, zodat het bijna racistisch is.
De adverteerder deelde mee dat het doel van de spot is om op een humoristische wijze een wereld te illustreren die gemakkelijk herkenbaar is voor de kijkers. Humor gaat vaak hand in hand met een zekere overdrijving. Het idee is om situaties te tonen waarmee de Belgen zich kunnen identificeren.
De spot in kwestie gaat over het feit dat veel mensen die op reis gaan lokale souvenirs kopen. Er worden elementen in hun context gezet die bekend zijn bij toeristen die naar Thailand reizen: een drukke markt, winkels van allerlei aard, Thaise dansers in traditionele kledij. Deze spot is zeker niet bedoeld om een denigrerend beeld te schetsen van de lokale Thaise bevolking, integendeel. De film werd ter plaatse opgenomen in Thailand met een lokale souvenirverkoper die zijn eigen rol op dezelfde manier interpreteerde als hij gewend is om dagelijks te werken.
Volgens de adverteerder is de toon vriendelijk en zeker niet vernederend voor de Thaise cultuur en is het duidelijk dat het doel van deze reclame vooral ludiek is. Hij heeft op geen enkel moment de kijkers willen beledigen en heeft nooit de bedoeling gehad om een stereotypering te suggereren. Hij heeft bewust gespeeld op beelden die toeristen kennen, zonder de cultuur die eigen is aan het geadverteerde land te schaden, maar integendeel, door deze te promoten.
De Jury heeft vastgesteld dat de Tv-spot voor Win for Life in kwestie een drukke straat in Bangkok in beeld brengt waar een Westerse vakantiegangster eerst een speelgoed-tuk-tuk krijgt aangeboden door een straatverkoper, om vervolgens een echte tuk-tuk aan te schaffen en daarbij te dansen in het gezelschap van Aziatische danseressen in traditionele kledij.
Zij heeft er ingevolge het antwoord van de adverteerder onder meer nota van genomen dat deze beoogde om een toeristische context herkenbaar in beeld te brengen en dat de spot ter plaatse werd opgenomen met een lokale souvenirverkoper.
De Jury is van mening dat het gebruik van een Aziatisch accent voor de uitspraken van de straatverkoper en het in beeld brengen van Aziatische danseressen in deze spot die duidelijk gebruik maakt van humoristische overdrijving niet van aard is om te worden beschouwd als een stereotype dat indruist tegen de maatschappelijke evolutie. Zij is eveneens van mening dat de spot niet van aard is om door de gemiddelde consument te worden opgevat als beledigend ten aanzien van de Thaise of Aziatische gemeenschap.
De Jury is derhalve van oordeel dat deze spot geen denigrerend element jegens Thaise of Aziatische personen bevat en geen racistisch gedrag oproept.
Gelet op het voorgaande is de Jury van oordeel dat de reclame niet in strijd is met de JEP Regels inzake de afbeelding van de mens en evenmin getuigt van een gebrek aan een behoorlijk maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef in hoofde van de adverteerder.
Bij gebreke aan inbreuken op wettelijke of zelfdisciplinaire bepalingen, heeft de Jury derhalve gemeend geen opmerkingen te moeten formuleren op deze punten.
Aangezien geen hoger beroep werd ingesteld, werd dit dossier afgesloten.
Barastraat 175, 1070, Brussel, Belgie.
E-mail: info@jep.be
Tel: +32 2 502 70 70