MAKRO CASH & CARRY BELGIUM – 27/09/2011

Beschrijving van de reclame

Een vrouw zegt paniekerig aan haar man dat ze stemmen hoort. Ze komen erachter dat ze een stem hoort (die een prijs meldt) als ze een voorwerp (dat blijkbaar in Makro verkocht wordt) opnoemt. De man zegt: "schat, ge moet niet naar het zothuis; ge moet naar de Makro".

Motivering van de klacht(en)

Volgens de klager gaat het hier om humor ten koste van anderen.
1. Epidemiologisch bevolkingonderzoek toont aan dat "stemmen horen" bij een redelijk groot percentage van de bevolking voorkomt zonder dat er sprake is van psychisch of psychiatrisch ziek zijn, dus bij gezonde mensen.
2. Met de ganse sector geestelijke gezondheidszorg levert de klager grote inspanningen om de vooroordelen die rusten op mensen met psychiatrisch lijden te bestrijden. Omwille van het stigma waar deze mensen mee te kampen hebben, zwijgt men over zijn lijden en ontzegt men zichzelf een soms nodige behandeling. De klager probeert o.a. de maatschappij te informeren over wat geestelijke gezondheidsproblemen zijn en wat de zorg voor deze problemen is. Het vooroorlogse beeld van psychiatrie dat nog vaak bestaat (cf. term "zothuis") probeert hij te corrigeren en te nuanceren. Het feit dat hier op deze (niet per definitie pathologische) problematiek zo laatdunkend en spottend gereageerd wordt, is niet alleen goedkoop, maar ook een humor van een bedenkelijke soort. Dit soort reclame doet de twijfel om naar hulpverlening te stappen enkel maar groeien. De schrik voor het "zothuis" en voor het stigma wordt hierdoor enkel maar aangewakkerd. Met één reclame van deze soort wordt veel werk kapot gemaakt.

Standpunt van de adverteerder

De adverteerder wenst zich in eerste instantie te verontschuldigen en beklemtoont dat de betrokken radiospot op zijn expliciete vraag niet meer, of beter, nooit meer, zal worden uitgezonden.
Toen de adverteerder op de eerste uitzenddag van de radiospot, een e-mail ontving van een centrum voor geestelijke gezondheidszorg dat ook zijn ongenoegen uitte, heeft de adverteerder beslist om de spot zo snel mogelijk uit de ether te halen en deze nooit meer uit te zenden.
Het is en was zeker niet de bedoeling van de adverteerder om welke ziekte dan ook te stigmatiseren en/of hierover kwetsend te communiceren. De adverteerder wenst tevens zijn waardering te uiten naar alle organisaties, vrijwilligers en/of centra voor geestelijke gezondheidszorg, die zich dagelijks inzetten voor het welzijn van hun leden/gasten/families.

Jurybeslissing

De Jury heeft vastgesteld dat de spot een vrouw laat horen die paniekerig aan haar man zegt dat ze stemmen hoort. De man antwoordt: "Schat, ge moet niet naar het zothuis; ge moet naar de Makro".

De Jury is van mening dat het gebruik van het woord ‘zothuis’ denigrerend overkomt ten aanzien van een bepaalde groep personen en het werk om de vooroordelen in verband met geestelijke gezondheidsproblemen te bestrijden saboteert.

De Jury is derhalve van oordeel dat deze radiospot strijdig is met art. 1, al. 2 en 12 van de code van de Internationale Kamer van Koophandel.

Daarnaast heeft de Jury vastgesteld dat, aan het einde van de franstalige versie van de spot, de man het volgende zegt: “Quelle tarte!”. De Jury is van oordeel dat deze spot denigrerend overkomt ten aanzien van vrouwen, en derhalve eveneens strijdig is met art. 12 van de code van de Internationale Kamer van Koophandel.

De Jury heeft derhalve de adverteerder verzocht om deze spot te wijzigen en bij gebreke daaraan deze spot niet meer te verspreiden. Dienaangaande heeft de Jury er nota van genomen dat de betrokken radiospot op de expliciete vraag van de adverteerder nooit meer zal worden uitgezonden.

Aangezien geen hoger beroep werd ingesteld, werd dit dossier afgesloten.

Adverteerder: MAKRO CASH & CARRY BELGIUM
Product/Dienst: Makro
Media: Radio
Onderzoekscriteria: Sociale verantwoordelijkheid
Datum afsluiting:  27/09/2011