De spot toont een vrouw die thuis komt. Zij heeft het zo warm dat zij haar koelkast leegt en erin gaat zitten. Zij sluit de deur van de koelkast om deze vervolgens terug op een kier te zetten om haar kleedje dat ze heeft uitgedaan naar buiten te gooien.
De adverteerder deelde mee dat de reclame allesbehalve een voorbeeld, laat staan een gevaar is voor kinderen. Het gaat over een duidelijk absurd beeld waarbij enkel een idee wordt gecreëerd van iemand die het zo warm heeft dat ze verkoeling zoekt in de ijskast, waarbij de boodschap net is dat dit absurd is en het beter is de “warmte buiten te houden” (dmv Luxasolar-folies).
De doelstelling van de spotreeks is te duiden dat Luxasolar/Luxafoil het ecologische & economische alternatief is voor airconditioning (verkoeling) en centrale verwarming. Het product en bijgevolg ook de spots richten zich tot de doelgroep van 30+.
Er werd voor gekozen om deze boodschap creatief over te brengen aan de hand van humor waarin overdrijving gebruikelijk is. Het hoofdpersonage is de wanhoop nabij en zoekt verkoeling in de enige plek in het huis die nog fris is: de koelkast. Dit is een doorgedreven situatie die zich schikt naar de logica van het absurde, maar die ver verwijderd is van de realiteit.
De koelkast dient als humoristische metafoor voor verfrissing. Het plaatsen van Luxasolar-folie verhindert dergelijke wanhoopsdaden; het product brengt op een ecologisch en economisch verantwoorde manier verkoeling in huis.
De spots richten zich duidelijk tot de volwassenenmarkt en worden ook in deze optiek geprogrammeerd. Ze zijn bijgevolg niet te zien op bijvoorbeeld Kzoom. Ook wordt er in deze spot geen enkele verwijzing gemaakt naar kinderen. Zo zijn er geen kinderen in de spot aanwezig en worden er geen referenties gemaakt qua attributen dat er kinderen in het huis zouden wonen en/of aanwezig kunnen zijn.
Bovendien vereist het een onwerkelijke behendigheid om dit gedrag te kopiëren. De actie wordt als zodanig surreëel gebracht dat het vrijwel onmogelijk als realistisch voorbeeld kan dienen.
De adverteerder merkt bovendien op dat het beeld van in een ijskast te kruipen voor verkoeling zelfs in menig tekenfilm wordt gebruikt, hetgeen bewijst dat dit geenszins een onaanvaardbare vorm van informatieve humor is.
Als de klacht aanvaard zou worden, zou overigens elke absurditeit, metafoor en/of vorm van ironie geweerd moeten worden uit tekenfilms, reclame en allerhande TV-programma’s, wat uiteraard niet de bedoeling is.
De klager erkent overigens zelf geen kinderen te hebben en heeft in die zin duidelijk geen kennis van het (toch zeker niet al te veel te onderschatten) vermogen van kinderen om een juiste inschatting te geven aan bepaalde beelden.
De klacht is dan ook duidelijk ongegrond.
Het is in ieder geval steeds de bedoeling van de adverteerder om een duidelijke boodschap te geven in zijn reclame, en deze te laten voldoen aan alle wettelijke regels. Hij meent echter dat zijn spot aan alle regels voldoet.
De Jury heeft vastgesteld dat de spot een situatie in beeld brengt waarin een vrouw het zo warm heeft dat ze in een ijskast kruipt.
De Jury is van oordeel dat deze spot een duidelijk absurde situatie betreft. In deze context en bij gebreke aan inbreuken op wettelijke of zelfdisciplinaire bepalingen, heeft de Jury gemeend geen opmerkingen te moeten formuleren.
Rekening houdend met een eventuele voorbeeldfunctie bij kinderen heeft de Jury de adverteerder aanbevolen om deze spot noch rond Tv-programma’s voor kinderen noch tijdens uren waarop kinderen televisie kijken uit te zenden.
Aangezien geen hoger beroep werd ingesteld, werd dit dossier afgesloten.
Barastraat 175, 1070, Brussel, Belgie.
E-mail: info@jep.be
Tel: +32 2 502 70 70