Spot 1:
VO: “Ethias zorgt voor alles. Bijvoorbeeld voor kleine schade aan uw woning.”
Vrouw (op ongeïnteresseerde toon): “Ja hallo, de garage is overstroomd en mijn man zijn gitaren uit de jaren stillekes en zijn versterker zijn om zeep. Maar het is niet dringend.”
Man: “Wij zorgen voor alles mevrouw.”
VO: “Maar we zorgen evengoed voor grote schade aan uw woning.”
Vrouw (op dramatische wijze): “Hallo, al mijn schoenen zijn verkleurd door een lek in mijn dressing. Erg hé.”
Man: “Wij zorgen voor alles mevrouw.”
VO: “Van kleine tot grote schade, 1 telefoontje en Ethias staat voor je klaar. Meer info over onze woningverzekering op Ethias.be of 0800/25 777. Ethias, doet wat moet.”
Spot 2:
VO: “Ethias zorgt voor alles. Bijvoorbeeld voor kleine schade aan uw woning.”
Man 1 (op ongeïnteresseerde toon): “Hallo, we hebben een klein brandje gehad en mijn vrouw haar dressing en de servieskast van haar overgrootmoeder zijn afgebrand. Maar dat is niet dringend ofzo.”
Man 2: “Wij zorgen voor alles meneer.”
VO: “Maar we zorgen evengoed voor grote schade aan uw woning.”
Man 1 (op dramatische wijze): “Hallo, ik bel omdat er een gigantische ramp is gebeurd. Mijn TV is ontploft door de bliksem.”
Man 2: “Wij zorgen voor alles meneer.”
VO: “Van kleine tot grote schade, 1 telefoontje en Ethias staat voor je klaar. Meer info over onze woningverzekering op Ethias.be of 0800/25 777. Ethias, doet wat moet.”
De adverteerder deelde mee dat het zijn bedoeling is om aan zijn klanten te tonen dat hij aan hun kant staat, of het nu gaat om een klein probleem of om grote beschadigingen en om een doortastend en efficiënt beheer van hun schadegevallen te verzekeren.
Hij probeerde om deze boodschap over te brengen door middel van een humoristische situatie waar de ernst van de schade subjectief beoordeeld wordt door de klant, daarbij spelend met herkenbare clichés.
De radiocampagne bestond uit twee versies: enerzijds, mevrouw die naar Ethias belt voor haar beschadigde schoenen, “veel ergere” schade dan deze aan de gitaren van meneer. Anderzijds, meneer die belt voor zijn geëlektrocuteerde televisie, een “duidelijk problematischere” situatie dan de schade aan de dressing en de servieskast van mevrouw. De twee geslachten waren dus vertegenwoordigd. De adverteerder heeft op geen enkele manier een vernederend beeld willen geven noch van de vrouw noch van de man.
Zoals reeds eerder werd aangehaald, laat het gebruik van humor toe om onaangename situaties van onrust en angst waarin verzekerden zich soms bevinden in geval van schade te relativeren. Dit laat ook toe om de verzekeringswereld die vaak overkomt als complex, technisch en ver van het alledaagse, toegankelijker te maken. Het klopt dat bepaalde stereotypen op een “gemoedelijke” manier gebruikt zijn om deze situaties te vertalen. De adverteerder wilde in geen geval bepaalde luisteraars kwetsen of zich ongemakkelijk doen voelen.
Reclame is van oudsher een bevoorrecht instrument om op karikaturale, humoristische manier een situatie uit het dagelijks leven te beschrijven. De overdrijving is natuurlijk zodanig dat de consument – met een beetje afstand en een kritische geest – er geen persoonlijke aanval op een bepaalde doelgroep in ziet.
Bovendien gaf de adverteerder aan dat hij post-testen uitvoert met betrekking tot zijn campagnes: ze worden erg breed begrepen en geapprecieerd door het publiek. Dankzij de humor, de sympathieke dialogen en de gemoedelijke toon wordt de boodschap op een amusante, duidelijke en efficiënte manier overgebracht.
Het is in geen enkel geval zijn bedoeling om een bepaalde doelgroep te denigreren of te beledigen en het spijt hem echt dat deze reclame gechoqueerd heeft. Het is natuurlijk onmogelijk om iedereen tevreden te stellen. Hoewel de adverteerder geen andere gelijkaardige reactie ontving, neemt hij deze klacht in overweging en zal hij deze reflectie delen met zijn reclamebureau.
Ingevolge het antwoord van de adverteerder heeft de Jury er nota van genomen dat de radiocampagne uit 2 versies bestond: enerzijds mevrouw die belt voor haar beschadigde schoenen en anderzijds meneer die belt voor zijn geëlektrocuteerde televisie.
De Jury heeft vastgesteld dat de radiospots op een humoristische en karikaturale manier het feit illustreren dat de adverteerder zich zowel over kleine als over grote schadegevallen ontfermt.
De Jury heeft vastgesteld dat de enscenering en de reacties van de personen die naar hun verzekeraar bellen overdreven zijn.
De Jury is van mening dat de spots, gezien hun overdreven karakter, niet van aard zijn om letterlijk begrepen te worden en dat de opgeroepen situaties als zodanig zullen begrepen worden door de gemiddelde consument.
Rekening houdend met deze context is de Jury van mening dat de reclame niet denigrerend of geringschattend is voor vrouwen of mannen en dat ze hun waardigheid niet aantast.
De Jury is derhalve van oordeel dat de radiospots niet strijdig zijn met de Regels inzake de afbeelding van de mens.
Bij gebreke aan inbreuken op wettelijke of zelfdisciplinaire bepalingen, heeft de Jury gemeend geen opmerkingen te moeten formuleren.
Aangezien geen hoger beroep werd ingesteld, werd dit dossier afgesloten.
Barastraat 175, 1070, Brussel, Belgie.
E-mail: info@jep.be
Tel: +32 2 502 70 70
